Eerder repte ik over mijn (uitgestelde) jubeljaar van 65. De enige én laatste gelegenheid om het eigen werk nog eens onder de aandacht te brengen. Dat is namelijk al ruim 12 jaar lang niet gebeurd, maar het is ook een beetje een afscheid. In 2009 werd mijn lief en muze Laura ziek en in 2010 stapte zij op haar wolk.Ik was toen 54. Alleen, moest ik nu een keuze maken tussen schilderen of het museum. Ik koos voor het laatste en heb sinds midden 2013 geen penseel meer aangeraakt. Helemaal niet. Het is altijd al alles of niets geweest…

Maar met 65 nog één keer terugkijken mag. Ook van de muzen, die hoog in het gebinte van de Muzeheerd huizen en af en toe naar beneden fladderen. Vooral om mij de les te lezen. ’t Mocht van hen, maar ’t moest wel wat meer wezen dan louter ‘schilderijtjes in rijtjes’. Nou, daar ben ik al langer druk mee bezig en ik kan alvast verklappen dat de jubel uit maar liefst 3 tentoonstellingen en 3 boeken zal bestaan. (Ik geef toe: ik heb die dimmer op dat ‘alles of niets’ nog niet echt kunnen vinden).

Hier alvast iets: één onderdeel gaat over mijn geboortejaar 1956. Dat is in mijn ogen een kanteljaar in de geschiedenis voor Vrijheid & Vooruitgang. Daarover later meer, maar… ik heb daarvan ook van alles verzameld. Precies uit 1956. Tientallen, nee, een paar honderd dingen en dingetjes. Hierbij een sneaky preview en dat is nog maar een deel. Maar oh, oh, krijg ik het op tijd klaar? En zullen de Muzen tevreden zijn? Zult u tevreden zijn…?

Opnieuw zet ik mij in angst en bibber aan de wijn. Wordt vervolgd.