En hoe! Vlak vóór de wisseling van Rutte 3 naar Rutte 4 (what’s in a name?) wordt besloten de gaskranen weer open te zetten, opdat het zijn weg naar Duitsland kan vinden. Belofte maakt schuld und Befehl ist Befehl.

Tegelijkertijd wordt in het aardbevingsgebied een zak geld gegooid, waarvan men van te voren weet (!) dat deze ontoereikend is om iedereen ervan te laten profiteren. We zien rijen voor gemeentehuizen die vooroorlogs aandoen en mensen achter pc’s die zich na enkele uren met hun tanden in het bureaublad hebben vastgeslagen teneinde wakker te zijn als hun nummer van tweeëndertigduizendzoveel aan de beurt komt. Tevergeefs: op = op.

(Bestuurders zijn niet eens zo ‘geslepen’ om te bedenken dat als er tóch weer gas verkocht gaat worden, het extra dat nodig is om toch AL die huishoudens hun ‘woondouceurtje’ te geven, reeds na een paar uur is terugverdiend).

Nog één voorbeeld en dan hou ik op, want het moet hier eigenlijk over kunst gaan. Ik zit in een schadeprogramma én een versterkingsprogramma. Als zoiets een aanvang neemt moet je wel een dag vrij nemen, maar… die krijg je vergoed! Dat is fijn. Er staat – meen ik – € 90 voor. Voor het schadeprogramma in januari 2021 was ik 4 dagen kwijt (museum en woning vormen een groot geheel) en een jaar eerder in 2020, bij het versterkingsprogramma was ik 2 dagen kwijt. Die 4 dagen liep ik met een aardige inspecteur te speuren naar scheuren. Natuurlijk werd hij eind januari 2021 gewoon voor zijn werk betaald. En terecht. Bij die 2 dagen van een half jaar eerder, waren hier wel een stuk of 10 hooggeschoolde lui in de weer met toeters, bellen en bollen (kosten ca. € 10.000 bij zo’n groot pand). Ook zij zijn die maand keurig uitbetaald.

Natuurlijk, want zeg nou zelf: het zou toch te dol zijn als ze een jaar op hun geld zouden moeten wachten? Ik heb daarentegen voor de 4 dagen in januari 2021nog steeds niets mogen ontvangen. Maar misschien was het wel op. Kan best.