De Wereld boven Tafel is nu pas zijn eerste echte, lange weekend ingegaan. Daarna volgen er nog 11, maar de eerste reacties lopen nu al over van verbazing en verrassing.

Als je op weg gaat naar De Wereld boven Tafel, dan weet je wel dat je de stillevens nu ook in het echt gaat zien. Maar als je er eenmaal voor staat, oog in oog, en de zaak kunt spiegelen aan het uiteindelijke kunstwerk, dan overvalt de meesten toch een gevoel van een toegevoegde waarde waarop niet gerekend was.

Het kunstwerk komt opeens veel dichterbij. De vaak onooglijke rommel die model stond, krijgt iets sacraals. De hele setting krijgt iets intiems, iets aandoenlijks, en velen vinden het bijna een voorrecht om zo diep in de keuken van de kunstenaar te mogen kijken. Vrolijkheid en lichte ontroering strijden om de aandacht. En dat bij ‘saaie’ stillevens!

Het gelijknamige boek wordt extra gewaardeerd vanwege de foto s van de stillevenopstelling in het atelier van de kunstenaar die er in zijn opgenomen. Daarop is alles waar te nemen in de natuurlijke habitat van de kunstenaar en met het juiste licht. Precies dat vormt weer een mooie aanvulling op de analoge opstelling in het museum. Daar krijgt de opstelling iets sculpturaals, terwijl deze in het atelier vaak versmelt met zijn omgeving; je moet er bijna naar zoeken.

Deze ongewone tentoonstelling biedt de gelegenheid tot een bijzondere ervaring, maar is tegelijkertijd ook zeldzaam. Een dergelijke expositie is immers zo onorthodox van opzet, dat je hem eigenlijk maar één keer kunt maken. Na 30 juni 2013 verdwijnen de tafeltjes en spulletjes weer in de ateliers van de deelnemers om er waarschijnlijk nooit meer uit te komen.