Omdat er veel vragen zijn omtrent de gezondheidstoestand van Laura, het volgende. Wie het vorige bericht las, weet van de ernst van haar ziekte. Helaas hoort daar een navenante behandeling bij, die het beste omschreven kan worden als ‘positief martelen’. Zo werd om risico’s van infectie te voorkomen preventief het hele gebit geruimd. Sowieso ingrijpend, maar als je al een lage weerstand hebt, wordt dat allemaal niet gemakkelijker. Als je dan je haardos nog verliest, begrijpt iedereen wel wat dat met je zelfbeeld doet…

Toch heeft ze de eerste kuur voor een belangrijk deel op wilskracht doorstaan. Natuurlijk traden er allerlei complicaties op (het zal niet de eerste keer zijn dat een patiënt juist daaraan overlijdt) maar uiteindelijk mocht ze voor herstel naar huis. In die periode heeft ze toch nog de tentoonstelling, zoals ze graag wilde, ingericht. Daarna sloeg opnieuw een infectie toe, die per ambulance tot spoedopname leidde. Uiteindelijk werd ook die bedwongen en mocht ze weer naar huis.

Van de noodzakelijke tweede kuur kan echter geen sprake zijn. Het beenmerg komt namelijk met de eigen productie van bloedstoffen niet op gang. Een uurtje kuur zou nu al dodelijk zijn. Helaas komt dit vaker voor bij patiënten die acute leukemie ontwikkelen uit MDS, zoals bij Laura. De strijd is dus nog lang niet gestreden, maar ze houd dapper vol. Indien het beenmerg zich gaat herstellen, is er nog de mogelijkheid van Vidaza, een nieuw medicijn, dat het bereikte chemoresultaat redelijk lang kan consolideren.

Ondertussen is deze zomer in onze museumtuin De Club der Leukoptimisten opgericht, waarvan ook schilder/schrijver Diederik Kraaijpoel met non-Hodgkin een gewaardeerd lid is. Het toeval wilde dat beiden min of meer tegelijkertijd op geringe afstand van elkaar in hetzelfde UMCG huisden. Bovenstaande foto toont aan dat de leden zich nogal eens verliezen in bacchanalen van fruitdrinkjes. Zij wisten zich daarin gesterkt door talloze adhesiebetuigingen, die al spoedig alle wanden van dit hangouderenhonk sierden. Het laat zich raden dat – nu beide recalcitrante leden weer voorlopig thuis toeven – een zucht van oplichting door het UMCG ging en daar weer enigszins sprake is van gepaste rust en orde.