Het is zover, probleem één van Museum Møhlmann wordt nu aangepakt: het lekkende dak. Voor de rest kunnen we in afwachting van allerlei vergunningen nog steeds niet veel doen. Het project van het dakherstel kon echter worden los geknipt uit het totale plan. Dat had als voordeel dat het niet onder allerlei vergunningsregelingen viel en dat daar zo spoedig mogelijk mee begonnen kon worden. Maar elk voordeel kent zijn nadeel, in dit geval betreft het een kostenpost waar we absoluut niet op hadden gerekend. Hoe dan ook: zonder dak geen museum, dus er is weinig keus. De eerste meters liggen al open en angstvallig houden we nu de voortdurend de buienradar in de gaten…

Op 22 augustus is aannemer Peter de Winter uit Loppersum voortvarend begonnen met de grote klus van onze dakrenovatie. Dat is niet zomaar een dakje; we hebben het al snel over zo’n 800m2. En dat betreft alleen nog maar de grote schuur. Inzet is het herstel van aangetaste sporen en verrotte muurplaten waar dat nodig is. Daarnaast gaan alle pannen eraf, alle panlatten (of wat daar van over is) en wordt het losse riet, dat tussen de sporen ligt, verwijderd. Dan gaat over het hele dak een dampdoorlatende – maar waterdichte – folie en gaan de panlatten weer terug als ook de oude pannen. Het blijft een beetje merkwaardig dat het hier voor ons een enorme financiële aderlating betreft, terwijl het uiterlijke resultaat straks precies hetzelfde zal zijn als daarvoor. Koop je voor hetzelfde geld een tweede huisje in Italië, dan heb je ook wat.

Maar goed, de operatie kent natuurlijk wel een belangrijk onzichtbaar resultaat en dat is een waterdicht dak, waaronder de kunst zich veilig mag wanen voor ons alsmaar natter wordend klimaat.