Nee, ik ben zeker niet van de complotten en theorieën, maar toen ik gisteravond ver na Spertijd thuis kwam (ik had in de avondkoelte van mijn tuin gewandeld) ontwaarde ik een zacht glanzend bordje op de gevel van het museum. Tot mijn schrik zag ik dat het museum nu ook officieel ‘ONBEZOEKBAAR’ was verklaard. Ik raakte er beschroefd en licht geëmailleerd van.

Ja, geen wonder, dacht ik nog, als de Routekaart van Rijkswege al geen wegen kent. (zie vorige bericht DE WEG KWIJT -1). En daar ging mij een licht op. Zou dat ook een doel zijn van al die onzichtbare wegen en vervagende terreinen rond een ieders persoon? Opdat we elkaar doelbewust niet meer kunnen vinden? Zodat zelfs de enkele vermetele – vol van menselijke doeleinden – die het na grote vasthoudendheid wel lukt om bij het einddoel aan te komen, subiet kan omkeren? Uw plek is ‘elders’; niet hier?

Ik besloot via de achtertuin eens even bij de buren te gluren en ja hoor: ook daar een bordje. Ook zij waren ambtshalve ‘ONBEZOEKBAAR’ verklaard. En verderop in de straat zag ik steeds meer van die bordjes zachtjes in het maanlicht glanzen. U moet straks echt even uw gevel inspecteren.*

* ’t Kan ook zijn dat ik wat begin te hallucineren en hard aan een vaccinatiecocktail toe ben.