Onlangs viel me op een veiling een prent op van de godin Minerva. Door bijvoorbeeld de Groningse Academie Minerva associëren we haar al gauw met beeldende kunst, maar dat was niet haar oorspronkelijk talent. Dat was bij de Romeinen ‘wijsheid’ en ‘kennis’, en bij Grieken zowel ‘krijgshaftigheid’ als ‘vredelievendheid’. En ook al verschoof dat later wat in de richting van de (beeldende) kunst: haar uitbeelding is immer die van een welgevormde, naakte vrouw met een wapenuitrusting. Een beetje kinky, al werd dat toen nog niet zo genoemd.

Iemand als onze ‘eigen’ Hendrik Golzius (Brüggen 1558 – Haarlem 1617) wist wel raad met die naaktheid. Hij schroomde niet om vrijwel elk Klassiek, Historisch, of Bijbels Verantwoord Naakt, in welgevormde zinnelijkheid te verbeelden. Het Frans Hals Museum bezit daar met zijn Minerva een levensgroot voorbeeld van (zie de afbeelding). Ook bij deze Minerva zien we haar vaste attributen: o.a. de helm, de lans en het schild.

In die sfeer lijkt een 17e eeuwse, anoniem gebleven, prentenmaker, eveneens diens wel geproportioneerde Minerva aan het koper te hebben toevertrouwd. Ook hier de helm, het schild en de lans. Maar… in de weergave van de lans maakt hij een wonderlijk perspectivisch slippertje. De onderkant van de lans begint namelijk tussen de voeten en komt van achteren naar voren, naar ons toe. We kijken dan ook schuin, bovenop de handgreep. Maar Minerva’s linkerarm houdt de lans, in overeenstemming met de draai van het lichaam, vóórwaarts vast, dus van ons af.

Dit kan alleen als de lans ter hoogte van haar billen weer ombuigt. Als we haar zo, in 3D, van opzij zouden kunnen bekijken zouden we dus geen lans, maar een boog zien.

Gelukkig worden de curven zelf er niet minder bevallig of krijgshaftig van.