Exposities

De 24e (en laatste?) Onafhankelijke Realisten Tentoonstelling

De aarde beeft, duisternis ligt op de vloed; koud valt de nacht over ‘De Muzeheerd’.

Najaar 2022, koud valt de nacht over De Muzeheerd…

Toegevouwen in de folder van deze tentoonstelling vindt u het kloppend hart van dit museum: de levende hedendaagse, realistische en figuratieve kunst. Daar vindt u 109 voorbeelden van evenzoveel kunstenaars (hier: onderaan de pagina en allemaal aanklikbaar), uit alle windhoeken van ons land. Het is een greep uit de 24e ORT, een sinds 1998, jaarlijks terugkerend, beeldend spektakel. En, zoals bij elke ORT, komt ook deze keer het werk kakelvers van de ezel, de bok, of welk kunstenaarsvee dan ook. Dat kloppende hart is precies de reden waaróm het museum bestaat. Al in de jaren ‘90 bedacht kunstenaar Rob Møhlmann dat zich in zijn eigen tijd een ‘Stille Gouden Eeuw’ aan het voltrekken was. Stil, omdat de media dit soort kunst in het algemeen negeerden, of als ‘ouderwets’ of ‘traditioneel’ in de marge schoven. Stil, omdat de makers van dit soort kunst nu niet direct bovenop de barricaden te vinden waren. En stil, omdat hun kunst dat is.

‘Un petit paradis’.

Als de binnenzijde van deze folder het kloppend hart vertegenwoordigt, dan toont de buitenzijde het lichaam. Een lichaam dat als museum al bijna 25 jaar de levende kunst in zich bergt en draagt. Een lichaam waarin het bruist en borrelt, waarin de kunst niet alleen statisch aan de wand hangt of op een sokkel staat, maar vanwaar ze de namen van de bezoekers fluistert en vanwaar ze geniet van de ogen die haar bestaan betekenis geven. Door dat lichaam liep ook u, als bezoeker, als kunstliefhebber, en zo werden uw zinnen verzet en wellicht wat verrijkt, zo kwam u tot rust in de idyllische tuin, zo ontstonden hier vriendschappen, ja, zelfs liefdesbanden werden gesmeed. Het huis hoedde; zoals het een heerlijke heerd betaamt. Een lieflijke plek, een petit paradis.

De Muzen van de Muzeheerd, altijd aan het plotten en plannen.

En in dat huis, dat museum, die broedplaats genaamd De Muzeheerd; daar huisden eveneens de Muzen, die fladderende wezens die vanuit de hoge hanenbalken onopgemerkt alles gadesloegen. Muzen, die hier de boel aan de praat hielden, die inspireerden, die de realistische Muzeheerder de meest onwerkelijke ideeën inbliezen en daarvan een gedegen uitvoering verwachtten, terwijl ze elkaar met de vleugeltoppen vrolijk aanstootten.

Een houten kruis ondersteunt de entree.

Misschien proeft u in de tekst wat ‘verleden tijd’. Dat is juist. Want die Muzeheerd, dat museum, staat op instorten. Letterlijk. Althans de entree. “Achterstallig onderhoud,” zegt het Instituut Mijnbouw Groningen; “aardbeving,” zegt uw Muzeheerder die in 2008, met de onvoorwaardelijke steun van zijn muze Laura (1948-2010), de grote schuur – natabene een Rijksmonument – met een complete renovatie en restauratie, van de dodenlijst schrapte en er leven inblies. Nu moet hij dat ontzette lichaam zelf schragen, met een eigenhandig gemaakte stut.

Het onrustbarende en absurde verloop van de gasprijs.

“Overkomelijk,” zult u zeggen. Zeker. Er hebben zich de afgelopen 24 jaar wel grotere beren op de weg gemeld, al meldt zich daar nu een holenbeer van prehistorische proporties: de energiekosten. Na veel geknijp, én na de recente btw-verlaging, bedragen die evengoed nog bijna € 700,- per maand. Zomer 2023 loopt dit oude contract echter af. Dan zou hetzelfde verbruik precies € 4010,81 per maand gaan kosten (bron: Innova, augustus 2022). En tegen die beer, lieve lezer, kan geen knots op. Voeg daarbij het aardbevingsversterkingsprogramma, dat – kennelijk – ook in 2023 gaat worden uitgevoerd en u beseft dat er zelfs geen planning meer te maken valt. Alles beeft, rilt en wankelt. En dat terwijl bij de 25e ORT dit onafhankelijk kunstenaarsmuseum precies 25 jaar zou bestaan…

Gooi ik dan nu, inmiddels enigszins moegestreden, mijn knots maar in de ring? Neen. Nog niet, al mept die fossiele beer me vrij kans en genadeloos in de touwen. Misschien echter, moet je bij ‘een beer op de weg’ niet de beer bevechten, maar de weg verleggen? Kan dat? Geen idee. We gaan het zien. Maar de weg naar deze 24e ORT voert nu nog onverminderd naar Appingedam, naar de Muzeheerd, alwaar binnen, een paar honderd werken warmbloedig kleurend, de koude nacht buiten de deur houden. Gestut of niet.

U bent als altijd van harte welkom.

(zie verder, onder deze mededeling, voor een werk van alle 109 deelnemende kunstenaars).

Na zondag 18 december 2022 is het museum gesloten.

Voor de goede orde: definitieve sluiting lijkt onvermijdelijk, maar een sluiting van 3 maanden gedurende de gebruikelijke winterstop zou na 18-12-2022 sowieso plaatsvinden. Het idee is om in die stop – en zolang het oude energiecontact nog geldt – naarstig te kijken, te zoeken, en te werken aan oplossingen die kunnen bijdragen aan een beheersbaar maandelijks energiebedrag. Daarbij speelt het volgende een rol:

Een zeer vroeg schilderij van Rob Møhlmann (maart 1979) toen energie nog eenvoudig was en hij zijn eigen cv op petroleum ‘uitvond’.

Deelnemende kunstenaars

Johan Abeling, Christiaan T. Afman, Marleen Bakker, Erik van de Beek, Maja van Berkestijn, Roland Beyer, Marianne Bijker, Tim Blaauw, Kees Blom, Paul Christiaan Bos, Loes Botman, Diane Brodie, Eline Brontsema, Sonja Brussen, Hermien Buytendijk, Lidwien Chorus, Nicky Dijkstra, Siemen Dijkstra, Janhendrik Dolsma, Joost Doornik, Ralph Douglas, Lydeke von Dülmen Krumpelmann, Marcel Duran Peter Durieux, Joyce Eijkhout, Ger Eikendal, Douwe Elias, Hendrik Elings, Sara van Epenhuysen, Frâns Faber, Hans Feyerabend, Bethany de Forest, Flip Gaasendam, Albert Greving, Edwin Grissen, Jos Handgraaf, Jaap Hartman, Chris Herenius, Annet Hiltermann, Peter B. van Houten, Carel Huls, Monica Jonkergouw, Marilyn Josiena, Romee Kanis, Jacqueline Kasemier, Lieuwe Kingma, Jannes Kleiker, Cis Koetse, Jannes Koetsier, Keimpe van der Kooi, Michiel Kranendonk, Arend Kuiper, Rob de Lange, Claartje van der Linden, Friederike Linssen, Edith Madou, Debora Makkus, Marieke Maneschijn, Clary Mastenbroek, Harry Meerveld, Yvonne Melchers, Jos Mulders, Erik van Ommen, Jasper Oostland, Dick Oostra, Stefanie Ottens, Rein Pol, Hinke Posthuma, Grietje Postma, Magna Postma, Adolfo Ramón, Gerd Renshof, Gezien van de Riet, Bryan Rietman, Erik Rijssemus, Roelof de Roo, Wikje Schoon, Robin d’Arcy Shillcock, Anuschka de Smidt, Ingrid Smuling, Hilda Snoeijer, Ewald Sorbi, Ton van Steenbergen, Jan Jaap Stigter, Edith Stoel, Frea Stuurwold, Marjolein Terwindt-Wetterauw, Rien van Uitert, Hennie Unkel, Mattie van der Veen, Van der Vegt, Irene Veltman, Marian Vergouwen, Ruud Verkerk, Harm Visser, Wilma van der Vliet, Paul de Vos, Gerrit de Vries, Gerrie Wachtmeester, Wout Wachtmeester, Zwaantje Weishaupt, Hiske Wiersma, Maarten Welbergen, Marianne Wilkens, Dorry van de Winkel, Adri Wolters, Fiona Zondervan, Erik Zwaga, Theo Zwinderman.