Exposities

Rob Møhlmann

De schilder Rob Møhlmann staat bekend om zijn eigentijdse, messcherpe stillevens, zelfs tot over onze landsgrenzen. Collega en publicist Diederik Kraaijpoel schreef daar in 2003 over: “Zijn werk is met het ontleedmes geschilderd. We worden herinnerd aan de Vlaamse Primitieven en de Florentijnse meesters van het Quattrocento. Het object wordt uit elkaar geplozen en gereconstrueerd. Dit is niet alleen kijken, maar ook willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Vandaar het effect van borende intensiteit”.

Ook dit jaar opent Møhlmann het seizoen met zijn jaarlijkse solo. De tentoonstelling omvat zo’n 30 schilderijen. Zoals altijd is de alledaagse werkelijkheid zijn favoriete onderwerp, die hij bovendien als rechtgeaard realist consequent in een verhouding van één op één weergeeft. De onderwerpen variëren sterk. Zo is er een drieluikje met daarop telkens een doodgewoon cakeje, dat uiteindelijk lijkt te zijn opgegeten door een huisvlieg. Of een dood kuikentje, of een vaas met uitgebloeide tulpen waar nog een veelzeggend kaartje met “succes!” aan hangt. Nu is humor vrij zeldzaam in de kunst, maar bij deze schilder vormt zij een relativerende ondertoon, die overigens vaak lijkt te raken aan lichte melancholie. Hij is dan ook vooral een schilder van ‘de dingen die voorbij gaan’.

Boek

Als schrijver over kunst en omstreken is Møhlmann een geval apart. Hij kijkt scherp om zich heen, maar wel als kunstenaar en niet als kunsthistoricus. Na veel stukjes over collega’s, autobiografische teksten, en wat columns, komt de schilder dan nu van stal met van alles wat ‘in de la is blijven liggen’ en eigenlijk is dat met geen pen te beschrijven. Het heet ‘Schaamrood en andere optekeningen in zwart-wit‘ en bestaat uit een bonte bundelingen van invallen, gedachtesprongen, one-liners, korte verhaaltjes en poëtische notities. En als klap op de vuurpijl: een serie beschouwingen over de overeenkomst tussen bepaalde nieuwsfoto’s uit de krant en hun equivalent in de beeldende kunst.

Alle teksten en tekstjes zijn op een bepaalde manier ‘eye-openers’ al was het maar omdat zij aan een wereldbeeld raken, gezien door de ogen van een kunstenaar. Daaruit blijkt niet alleen zijn voorkeur voor realistische kunst, maar tegelijkertijd ook zijn wanhopige poging om grip te krijgen op de werkelijkheid, die hij tenslotte zelf ‘absoluut abstract’ noemt. En of je het nu wel of niet eens bent met zijn bevindingen: voor je het weet laat je je meeslepen door zijn onnavolgbaar betoog en wordt de ogenschijnlijk bizarre overeenkomst tussen ‘de geboorte van een ster’, gefotografeerd door de Hubble-telescoop en ‘de Kolos’ op een beroemde mezzotint van Goya, opeens wel erg aannemelijk.

Kortom, in Schaamrood geeft de schilder zich als schrijver bloot. Daar bestaat zelfs een zwart-wit foto van en ook die is in de bundel opgenomen. Het betreft hier dan ook een uiterst prikkelende uitgave en eigenlijk mag die in geen enkele boekenkast ontbreken. De oplage is beperkt.

Groepsexpositie

Parallel aan de solo van Rob Møhlmann organiseert het museum een groepstentoonstelling met nieuw werk van: Dina Belga, Janhendrik Dolsma, Hans Feyerabend, Flip Gaasendam, Aad Hofman, Herman van Hoogdalem, René Jansen, Monica Jonkergouw, Pieter Knorr, Harry Meerveld, Ben Rikken, Jan Jaap Stigter, Herman Tulp, Gerrit de Vries, en beelden van: Romee Kanis, Annette Koek, Jaap Deelder, Marjolein Vernooy

Een selectie van getoonde werken van Rob Møhlmann