Hoewel Laura, verdrietig genoeg, niet meer bij ons is, zal ze op zaterdag 9 oktober toch weer even te zien zijn in AVRO’s Kunstuur op Nederland 1. In dat uur wordt o.a. teruggekeken op maar liefst 200 uitzendingen van Museumgasten. Uit al die afleveringen is – opmerkelijk genoeg – ook gekozen voor een stukje van ons optreden in dit programma, dat voor het eerst in oktober 2009 werd uitgezonden. De AVRO heeft mij, zeer attent, gevraagd of ik, gezien de omstandigheden, uitzending daarvan wel gepast vond. Natuurlijk vond en vind ik dat! Dat is helemaal in haar geest. Toch had het maar een haar gescheeld of Laura zou niet in deze opname te zien zijn geweest.
Laura, op een stoel in afwachting van Sjoerd, Mirella, de regisseur, en de camera- en geluidsman
Wat de kijkers en vele anderen niet wisten, is dat de opname, in die mooie maand van juni 2009, daags gemaakt werd vóór Laura’s eigen opname, maar dan die van het ziekenhuis. Er was toen net acute leukemie vastgesteld en dan heb je tijd noch keus. De kans was echt niet denkbeeldig dat ze die opname niet eens zou overleven. Ze vond het desalniettemin prachtig dat de cameraploeg in ons museum zou komen filmen, maar voelde zichzelf te ziek om voor de lens te verschijnen. Anneke Kompier, die van onze situatie wist, pakte het toen heel subtiel aan. Ze stelde voor om Laura toch ‘op te maken’ en dan hoefde daarna helemaal niks, maar dan oogde ze in elk geval voor het moment er wat beter, wat gezonder uit. Zo geschiedde ook en nadat de wonderdoos van Tine van Oorschot Laura had omgetoverd, besloot ze, na grondige verificatie in de spiegel, zich toch tot een klein optreden te laten verleiden. Ook het volgende probleem – dat ze niet lang kon staan – werd adequaat met een doodgewone stoel opgelost. Het is geweldig om te zien hoe natuurlijk een en ander gefilmd en door Sjoerd Pleijsier en Mirella van Markus geïmproviseerd werd, als het tweetal bij Laura aankomt en eenvoudig even een stoel bijschuift waarna het gesprekje begint. Het ziet er volkomen vanzelfsprekend uit. Achteraf bekende Laura danig van dit alles genoten te hebben. En achteraf was ze toch heel blij dat nu ook een beetje haar aandeel in ons museum op een liefdevolle manier in beeld was vastgelegd. Ik niet minder overigens.
Laura, na opmaak in de keuken, wachtend op haar optreden in Museumgasten