Op deze plek danken we iedereen oprecht die zijn of haar medeleven betuigde met betrekking tot alle kommer en kwel die Laura helaas moest en moet ondergaan. Het geneest misschien niet, maar helpen doet het wel. De tweede chemoronde – nu van de Vidaza-kuur – is begin januari 2010 ingegaan. Dat betekent: één week chemo, drie weken rust, en dat een half jaar tot een jaar lang. Twee Vidaza-sessies zijn nu achter de rug, maar direct na die tweede volgde (woensdag 10 februari) nog een operatie aan de neus. Niet groot, maar wel heikel vanwege haar onwillige bloed. Neusbloedingen komen bij deze ziekte meer voor. Probleem is dat die nauwelijks te stoppen zijn. In Laura’s geval is ook extra toediening van bloedplaatjes (voor de stolling) niet toereikend. Die worden door haar eigen bloed snel afgebroken. Zij moet speciale bloedplaatjes hebben en daarvoor zijn maar een handvol donoren te vinden. Dat is wandelen over een scheermes. Zorgzame medische handen hebben nu voor een geslaagde ingreep gezorgd. Ze is weer thuis en komt langzaam van alles bij, al toonde ze snel haar wonderbaarlijke (veer)kracht.